Helaas verschijnt er regelmatig een bericht dat op een bepaalde begraafplaats, grafschennis is gepleegd. Een verschrikkelijk vergrijp, waarbij je je afvraagt wat diegene of diegenen heeft bezield om dit te doen.  Met nadruk op het woord ‘bezield’, op een plaats waar de ontzielde lichamen van geliefden zijn begraven.

Niet zelden worden de vers neergelegde bloemen weggehaald om op een ander ‘eigen’ graf neer te leggen….worden de monumenten vernield….delen van monumenten meegenomen, denk hierbij aan de kindergraven die herkenbaar zijn aan hun knuffels, vlinders en andere liefdevol neergelegde spulletjes. Men verwacht op een begraafplaats een sereniteit…een plaats waar je je gedachten kunt laten gaan..waar je weer even bij je geliefde kunt zijn….wandelen op de paden tussen de monumenten…een plek van bezinning, van rust.

Hoe wreed kan die rust verstoord worden op het moment dat je een bezoek brengt aan het graf van je geliefde-n-, en in plaats van het monument, een gedolven graf ziet.. Allereerst is daar ongeloof wat al snel omslaat in paniek, angst, onbegrip van hoe dit toch mogelijk is! Dit gevoel slaat om in woede als in een telefoongesprek met de beheerder van de begraafplaats duidelijk wordt, dat er een administratieve fout is gemaakt. Was de familie een dag later gekomen…dan was het graf bezet geweest met een andere persoon die zojuist begraven was.

De fout werd toegegeven, en op mijn doorvragen werd aangegeven dat de overgebleven botresten in het graf waren achtergebleven….”na zoveel jaren was er immers niet veel over” werd mij verteld. Toen ik aangaf dat mij dit bevreemdde, omdat deze resten dan bleven rusten in een graf waar een andere familie de rechten over zouden krijgen, kreeg ik als antwoord dat dit nu gelukkig niet het geval was…

Tja..het toeval wilde dat de familie hier dus op tijd achter kwam. Zij werden echter wederom  gealarmeerd toen men bij het graf bloemen wilden plaatsen, en een stuk bot aan de oppervlakte zagen liggen. Weer aan de telefoon….en nu werd gezegd dat dit hoogstwaarschijnlijk van het pas in gebruik genomen naastgelegen graf was…

Tijdens mijn vakantie in Spanje heb ik de plaatselijke, gemeentelijke begraafplaats bezocht, en ik was verrast zodra ik door de mooi versierde gietijzeren hekken liep, die de ingang vormen van een ommuurde plaats, vol met grote Oleanders in allerlei kleuren. In plaats van te lopen over boomrijke, groene paden, liep ik in een soort dorp dat was samengesteld met bovengrondse grafkelders. Sommige daarvan nog in aanbouw, maar door de tijd ingehaald, de meesten echter keurig afgesloten zodat het een pleger van grafschennis bijna onmogelijk wordt gemaakt de graven de schenden.

In dit gedeelte van Spanje is deze vorm van begraven door warmte en grondstructuur noodzakelijk. Zou het bij ons noodzakelijk worden als bescherming voor onze geliefden?
Marja Oosterman
www.oleander-uitvaartzorg.nl
06-52553676