Het zal door menigeen worden beaamd….het jaar 2020 is niet voor herhaling vatbaar. Toch zijn er in deze laatste dagen van het jaar….wat lichtpuntjes waar we ons op kunnen richten, ondanks de maatregelen waar we ons tot half januari aan moeten houden.

Zo wordt het afscheid nemen van een dierbare nog intenser beleefd, temeer omdat dit door omstandigheden zo moeilijk wordt gemaakt. We zijn ons meer bewust van de eenzaamheid onder de ouderen onder ons en proberen ze de juiste aandacht te geven. Ook de eenzaamheid onder de jongeren vraagt onze aandacht. Zij missen hun vrienden, hun contacten op school, sportclubs en het leventje wat bij jongeren van deze tijd hoort. Het thuiswerken is voor menigeen ingeburgerd, en laten we eerlijk zijn..dit kan toch ook erg fijn zjin voor het thuisfront nu de kinderen voorlopig niet meer naar school kunnen. Natuurlijk is er het gemis van de activiteiten en het geroezemoes op de werkvloer, maar er zijn geen reistijden meer, minder files op de weg en dus minder irritaties..

Althans, zo zou het moeten zijn. Zo mocht ik op 5 december de uitvaart begeleiden van een 39 jarige vrouw die een partner en haar zoon van 9 jaar achterlaat, maar ook haar beide ouders, haar schoonouders, broers en zussen.

Toen wij door de lange haag van mensen reden op weg naar haar graf, werd ik rechts ingehaald door een wielrenner. Op mijn: “meneer, u doorbreekt een rouwstoet”  kreeg ik als antwoord dat HIJ toch zeker wel mocht fietsen, en toen ik antwoordde dat ik hoopte dat hij meer respect zou krijgen op zijn eigen uitvaart, kreeg ik een hoop verwensingen naar mijn hoofd geslingerd die ik hier maar niet zal herhalen.

Maar ja, hij kon ook niet weten dat de kleine Vincent veel liever pakjesavond had gevierd, dan naast de kist van zijn moeder te lopen……

Marja Oosterman
www.oleander-uitvaartzorg.nl
06-52553676